sanırım 7 veya 8. sınıftayım. Tüm okul öğretmenlerinin hayranlıkla bahsettikleri, dersine girmeyen öğretmenlerin tanışmaya geldiği başarılı bir öğrenciyim.
bir gün gereksiz nedenlerle, tahtaya çıkarıldım, ve ellerime tahta pergelle defalarca vurdu ingilizce öğretmenim. Ben bana haksızlık ettiğini söylüyodum ağlarken, ben böyle dedikçe, vurmaya devam etti. Sonunda ellerime vurmayı bıraktığında, avuçlarımı kapatamıyodum. Parmaklarım hareket etmiyodu.
Böyle dengesizler yüzünden okulundan nefret eden bir sürü insan var. Eğitimini yarıda bırakan bir sürü insan var. Mesleki hatalar her meslekte varsa da, bazı mesleklerin hatası tüm toplumu etkilediği gibi, daha kronik sonuçlar da doğurabiliyor tıpkı öğretmenlerde olduğu gibi.
Keşke o gerizekalı şimdi burayı okusa,. O düşüncesizce hırpaladığın eller, 2 tane enstrüman çalıyor. Bir doktor adayıyım, cerrah olmakta kararlıyım, ve o ellerle hayatımı devam ettireceğim. Senin; bozuk psikolojinle acımadan düşüncesizce vurduğun o eller, şimdi bunları yapıyor gerizekalı insan.
Bunu sen vurdun diye yapıyor zannetme. Asıl önemli olan, bir ele vururken, bir gün o elin çok güzel işler yapabileceği ihtimalini aklından çıkarmaman gerektiğidir. Senin hiç sonrasını düşünmeden vurduğun o eller, gün gelecek kaç tane hayat kurtaracak. Adını hala aklımda tutuyorum öğretmenim, sana o günü hatırlatmak için elime bir fırsat geçsin diye.
