kendini hayatin icinde ise yaramaz olarak bir halta yaramaz olarak gormektir . gozyaslarinizi icinize aktirsiniz. bir yer var biliyorsunuzdur duyuyorsunuz. fakat sıkıntılar o kadar icinizi sıkar ki artık kendinizi sıkıntı atesi ile yanan bir gereksiz insan olarak gorursunuz. ictiginiz sigaranizin, yediginiz yemegin, içtiğiniz suyun tadı bile yoktur. kalabaliklar icinde kendinizi damgalanmis hissedersiniz. ne kadar cırpınırsanız cırpının bogazınıza kadar boka batarsınız. sabah kalktıgınızda aynada gordugunuz surata dayanamazsınız. tras olmayı bırakırsınız. odanız ise viranelige doner. ucuca eklediginiz sigaralar sayesinde perdeler kirli bir sari renge doner. diri diri topraga gomulmusunuzdur. kelimeler kıfayetsizdir artik. artik yasayan bir ölüsünüzdür. gunler ayları kovalar aylar yılları ve bir gun odanızda zaman oldurup hazin hazin dusunurken bir mucize olur gunes acar artik o kelek gunler bitmistir. hayatinizda tam the end olurken hayat bacaklariniza gul gibi bacaklariniza sarilar. gecmiste kalmistir o gunler. gonlunuz yeter yeter artik diye feryat ederken sigaranin, yemegin ve ickinin tadina varirsiniz. o kotu gunleri eski bir gomlek gibi burusturup atarsiniz. artik o gunleri bir kosede unutulmus corap gibi gorursunuz. aci biter. baki kalan bu gök kubbede silik anılar olur sadece...
