sene 2008 in kış ayları. evimde oturmuş kahvemi yudumlarken, aylardır dillerde dolaşan facebook zamazingosuna 'ulan ne olacak bi bakayım ne var ne yok' diyerek kayıt yaptırmıştım. bir kaç ay da arkadaş sayım 250 yi bumuştu. merhabaların nasılsınların havada uçuştuğu bu platformda artık bir şeyler değişiyordu. yaş ortalaması düşmüş can yücel şiirleri bedava dağıtılıyordu. 16 yaşında * bir kız artık hayatın anlamını nasıl çözmüzse bağlanmayacaksın diyordu. bizede eywallah çekmek düşer. artık tanımadık insanlar eklemeye başlamış, duvardan duvara yazışmalar, fotoğrafların altında 'aşkk!'lar 'bitanemmm!'ler cirit atıyordu.
annenin telefonundan çekilen vesikalık kıvamındaki fotoğraflar yerini bilmem kaç megapixel olan prof makinelerle çekilen, dudakların muhtemelen öne doğru uzatılmış ve baş sağa doğru yaklaşık 30 cm açıyla yatırılarak çekilen fotoğraflara bırakma sürecidir.
