kimi insanlarda varolan korkudur. korkuyu yaşayanların kendilerince haklı sebepleri muhakkak vardır.
ancak, görücü usulünün düşünüldüğü kadar da kötü olmadığı kanaatindeyim. aile kurmak, bir kişinin kaşını gözünü sevdin diye kalkışılacak kadar basit bir iş değildir. çocuğunun annesi-babası olacak kişiyi sadece güzel-yakışıklı diye seçmek mantıksızlıktır. ama aşk evliliği demez umarım kimse. aşk denilen mevzu da tam olarak budur. yoksa ilk bakışta müneccim misin efendim kişinin duygularını, hayata bakışını görüyorsun da ondan etkileniyorsun, aşık oluyorsun?
ancak görücü usulünde, aile büyükleri kişiye en uygun eş adaylarını ararlar. huy olarak, hayat tarzı olarak, aileler arası uyum olarak vs. en uygun adayı bulur ve sizle tanıştırır. o saatten sonra daha, "vay ben beğendim de evdekiler ne der? yok keşke şuyu şöyle olmasaydı." gibi muhabbetler olmaz. beğendiyseniz birbirinizi evlenirsiniz.
