yıl 2011. türkiye'de, sinema salonunun olmadığı 5 tane il var: tunceli, bayburt, şırnak, ardahan, kilis. ( bu sayı 4 sene önce 21'di! )
türkiye genelinde ise, toplam sinema salonunun sayısı, 400 bile değil! bu sayıyı ülkemizdeki şehir sayısına bölünce, sinemaya olan bakış açımızı daha net anlayabiliriz.
ülkemizde 30 sene önce, toplam sinema salonu sayısının, 3000'den fazla olduğunu göz önünde bulundurduğumuzda... günümüzde bu sayının 400'ü bile bulmamasını, her evde bir televizyon olmasına bağlamak ise en korkuncu!
bu sayının 3000'lerden, 300'lere düşmesinin asıl sebebi; insanların bir araya gelebildiği, sosyalleştiği... her yeri ortadan kaldıran, 12 eylül zihniyetidir.
özellikle 80'lerden sonra, bir bir yok olmaya başlayan sinema salonlarını sunay akın, dizelerinde şöyle anlatmıştı:
"artıyor kara çarşaflılar
yurdumun her köşesinde
neden olacak
siyaha boyanıp
kadınlara giydiriliyor
yıkılan sinemalardan
geriye kalan
onca beyaz
perde!"
en dramatiği ise: emek sineması! yıktırmayacağız! o ayrı... ama onca zamandır, kapalı olmasının ayıbı bile, 70 milyona, 70 yıl yeter!
sinema, sabahları işe giden insanlarda gördüğümüz telaştır...
sinema, akşamları işten dönen aynı insanlarda, işçi servislerinde gördüğümüz uykudur...
sinema, bir ağaçta erik çıkması... veya o erik için, çocukların ağaca çıkmasıdır...
sinema, solucanı yemek için bir kuşun yere konması... veya o kuşa göz koyan kedinin, pusuya yatması... veya o kediyi yakalamak için bir köpeğin, koşmasıdır...
