ağladım lan. yani hoşçakal şarkısının sözleriyle o son sahneler... öegh çok beter ağladım hem de. izlediğim en anlamlı finallerdendi. yapandan da yaptırandan da allah razı olsun... (dıı dıt dıt dııı dıı rıı dııı...)
Hani tesadüfün şoku çıkmış tamam, o kalbin hemen uyması da saçma olmuş eyvallah ama çok iç parçalayıcı olan şey; sevdiğinin kalbiyle hayata tutunma fikri. Bu kadar çok birbirinin hayatından teğet geçen insanların en sonunda tek bedende buluşması gibi bişey... Ayrıca filmde sahne ışıkları falan da çok güzel kullanılmış. Tabi müzikler de mükemmel olmuş. Ayrıca tam da kendime slr fotoğraf makinesi aldığım günün akşamında bu filmi izlemek de fotoğrafçılıkla ilgili genel bi mesajı olmasa da filmi daha çok sevdirdi bana sanırım. O film başlarken film banyosu falan... iyiydi yani. Eylendim ben, bir iki kere daha ağlatır bu beni.
