böylesi kurgulu saçmalayan bir insana daha rastlanıldığı vakit bildiğim her şeyi unutup yeniden öğrenmeye başlayacağım andır. abmfu yeryüzünün benzersizlik tahtında tek başına yıllar boyu oturacak kadar orijinal, marjinaldir. zaten belirgin olan abdominal kaslarım kendisiyle sohbet ederken yahut yazdıklarını okurken gülmekten daha da bir belirginleşiyor. o ara rüstem'i, ferhunde'yi, safiye'yi görüyorum işte.
kendisi; kağıdı bile kesmeyen kağıt makası ile çim biçen insan tanımamış olabilir ancak bu, tıraş bıçağı ile tuvalet temizlemeyeceği anlamına hiç gelmedi. bel fıtığı ile masa taşımamıştır belki fakat çarpraz bağları koptuğunda faranjit teşhisi ile karşılaşmayacağının garantisi verilmedi ona. pim çekip bomba atmış gibi bir havası var aslında ama tay yürüyüşü yapmaya zorlanan insanın anatomisine verilen hasar hakkında fikir sahibi olduğuna inanmıyorum. bence bir ara kendisine şaka olsun diye ateş edilebilir, anlayışlı adamdır şakadan anlar. alt tarafı manevra fişeği lan, sadece bi' metre alev çıkarıyor, kaşın gözün filan yanar biraz. hedef olarak belirlenen noktayı altı kere vurmuş olsa da; üçgen değil bunlar, pek iyi sayılmaz lafını duymasını da istemem garibimin. kalbi sıkıştığı için beş kilometrenin üçüncü kilometresinden sonra koşamadığında vatan hainliği ile itham edilme ihtimalini ise gözden geçirmeyi düşünüyorum.
ve gün gelip dayanamadığında rakı niyetine kolonya içerse suyla seyrelterek, anlıyor insan kıymetini özgürlüğün. telefon kartlarından yapılmış 52 destesi ile batak, king, poker, pişti oynamaya başladığı an doluyor gözleri ama eğleniyor gibi görünüyor uzaktan. saçma adamların komik türkülerinde ağlamaya başladığında farkına varıyor ki bütün o hissizlik oyunları yalanlanıyor uygulamalarda. gecenin her saati uyanıp her defasında rüya olmadığını gördüğünde kahrolmak, yaşanılan hiçbir duyguya benzemiyor. ve anlıyor insan, emin oluyor; "gitmeden önce onu terk etmekle en iyisini yapmışım." diyor.
bir astsubaydan dipçiği yemiş, g3'ün arpacık muhafazası sol ayak baş parmağına denk gelecek şekilde darbe almış, dirsekleri kanayana dek sürünmüş, dizleri sakatlanınca ağrı kesici verilip postalanmış, ağlayıp zayıf görünmekten korktuğundan haftalarca ne annesini ne de bir başka sevdiğini aramamış, rolünün gereğini yerine getirip vakit dolunca çekip gideceği anı sabırsızlıkla bekleyen oyuncu bir askerin hatırası, sayfa 778 falan.
