Hic asik olmadigim halde asik olmayi özlüyorum. Biliyorum hic akillica degil bu.
Hic aklima gelmeyecek insanlarin ciddi anlamda hayatimda yer alma olanaklarina izin vermedim. Simdi eskiye dönüp bakinca pismanlik yasamiyorum degil.
Ya diyorum ki sadece bir kere olsun ama artik olsun biri. Hayat artik zor geliyor. Kaldiramadigimi hissediyorum.. Yanimdaki insanin hayatima ne katacagini da bilmiyorum.. Yanima kimseyi yakistirmamak degil bu. Ama deneyip yanilmaktansa kaderimin gelip beni bulmasini istedip hep.
Ergen zamanlarimda bile bunu istedim hep. Cevremdeki kizlarin hallerine üzülüyorum inan sözlük. Her yeni sevgilide yeni yalanlar. Hep diyorum erkegin yasamisi, kizin yasamamisi makbuldür diye. Ama bu düsüncem yüzünden hep garip karsilaniyorum.. Velhasil kelam; düzgün, edepli bir ask bulsun beni istiyorum.
