en muhteşem yalanı kendisine söyleyerek hayatı ıskalamaktır kendine acımak, değersiz bir yaprak gibi gölün uzerinde tembelce dalgalanmak, derinlere inme isteğinin kaybolmuş olmasına aldırmamak. sırtını kaşıtacak samimiyette bir dost yokken etrafta, onu aramak yerine kaşıntıya razı olmak, uzanıp dokunabilecekken her şeye, elleri saklamak, arka odaya gidip sürekli uyuyakalmak.
