bu hayat denen zuhrevi hastaliklar hastanesi mudavimi kadina tutulan insan ömrünce hep hayalkırıklıgına ugrar . bu hayalkırıklıklarini onaramaz . her gecen gun dahada dibe cökar ve umursamaz olur . bitmistir artik komedi . gozden ırak olan gönulden de uzak olur misali ondan da uzak durur . oysa cok sevmektedir onu . arada sırada burnunu cama dayar ve ona aldigi mucevherlerin baskasına parlamasını ve zalim kahkakahalarini seyreder. hic bir seyi yoktur. hic kimsesi . sadece verecek son nefesi ve varacak oldugu yuzelliye ikiyuzluk sonduragi vardir sadece .
