ben böyle deniz görmedim ne kadar seni düşündüm
gittim ne kadar bilemezsiniz ne türlü karanlık
baktım biri yok o kentlerin hiç olmamışlar gördüm
e sesinde yüzlerce trenler yürürdü gagilie de
sizi bilmem ben galiba olmadım o dünyalarda
salt bir it karanlık akşam üstü denizlere doğru
durmuş nasıl bu gökle bu yalnızlıklar yaşamada
ne yaşanmışsa görmemişiz yaşanmış o kentlerde
gittik gittik bizi bu surlar tuttu böyle kaldık
böyle güneşlere bayılıyoum çok güneşlere
hafif otlar yürüyor evlere pis istanbullara
şey ile şeysiz geçiyorum o kapanık güneşlerde
siz bir durma benim karanlığını yadsıyorsunuz
sokağa çıkmayın diyorum çıkmayın duymuyorsunuz
benimle gelen o büyük sıkıntıdan gelenlerdi
ta galile içlerinden yürüyerek gelmişlerdi
biriniz beni görmediniz ne kadar bağırdımsa
denizler baktığın tüm o denizler gösterdi bana
bir yalnızlık yeryüzündeki kapılar bir o gördüm
