çıplak gözle şahit olduğum unutulmaz, tarihi şampiyonluğun kazanıldığı gündür.
ligin son haftasına girilmiştir ve alışkanlıktan olsa gerek şampiyon olunacağına inanılmasa da yine yollara düşülmüştür. o gün anneler günüdür, fenerbahçeli anne aranmış; anneler günü kutlanmış, kendisine şampiyonluk armağan edileceği sözü verilmiştir. ali sami yen' de her şey yolundadır, maç kopartılmış, denizlispor - fenerbahçe maçı takip edilmektedir. galatasaray 3-0 önde iken ve ortada fol yok yumurta yok iken birden tribünlerden "goool" sesi duyulur. yandaki abiye "ne oldu" diye sormaya fırsat bulamadan anlaşılır ki denizlispor kendisini kümede tutan, galatasaray'ı da şampiyon yapan golü atmıştır. tanınmayan bir kaç kişi ile sarılıp kucaklaşıldıktan sonra maç tamamlanır ve denizli' den haberler alınmaya başlanır. çok geçmeden fenerbahçe durumu 1-1 yapar, ellerdeki tırnak sayısı da hızla azalmaya başlar. ha bitti ha bitecek derken maç 16 dakika uzar, fakat fenerbahçe aradığı golü bulamaz, şampiyonluk kaçar, denizlispor kümede kalır, galatasaray şampiyon olur.
fenerbahçe' nin son maçta şampiyonluk kaçırma geleneğinin ilk günü olan 14 mayıs 2006 tarihi, aradan dört sene geçtikten sonra fenerbahçeliler tarafından tekrardan yad edilecektir. (bkz: 16 mayıs 2010)
