unutulmayacak günlerden biri. şahsen hayatımda yaşadığım en mutlu anlardan biri belki de birincisi.
o sene futbolcuların oynadığı güzel futbol nedeni ile son maça ali sami yen'e ilk defa gitmek istemiştim. babam 'ne yapacaksın gidip, şampiyon belli zaten' demişti, ben de olsun 'ben yinede futbolculara teşekkür etmek için gitmek istiyorum' demiştim ama sonuçta göndermemişti. herhalde kendisine en çok kızdığım olaylardan biridir bu. ama yinede o mutluluktan sonra kendisinin de galatasaraylı olmasından dolayı pek sorun etmemiştim. zaten insanın gözü başka birşey de görmüyor o mutlulukta.
