aşk denen 'şey'in bir yanılgı olduğunu kabul etmektir.
allah sizi inandırsın, tweety'li peluş terlik giyen, nescafe ile dolu kupamı kolları uzun gelen hırkamdan çıkan ellerimle sıkı sıkı tutarken bir yandan yann tiersen dinleyip bir yandan da kız kitabı okuyabilecek kadar duygusal bir insanımdır, ama gel gör ki böylesine nihilist kelebek tadında olan bünyemle bile şu zırvanın var olabilme ihtimaline inanmıyorum.
biri sever, karşı taraf seven kişiye şans verir, bir şeyler olur, sonra diğeri de sever ya da alışır, böyle gider bu. aşkın tam olarak bu işin neresinde yer aldığını benim bu odun kişiliğim anlayamıyor. neyse, ben bir nescafe içeyim.
