bir gün önceden hazırlanmaya başlarsın ve öyle bir heyecanla hazırlanırsın ki, sanırsın megan fox ile buluşacaksın. giyeceğin kıyafete ve ince detaya kadar düşünüp karar verirsin. sabaha kadar acaba ne konuşsam, bu ilk buluşma olduğu için nasıl davranmalıyım gibi soruları kendine sorarsın. her neyse bir karın ağrısı ile sabah edersin. itinayla giyindikten sonra, kuaförde bir güzel saçlarını da yaptırırsın. hazırlık tamamlanır ve buluşacağın saate kadar heyecan tavan yapar. buluşma saati gelir ve tam sözleşilen yere gelirsin. etrafa bir iki kaçamak bakış atıldığında kızın orada olmadığını görürsün. içinden şöyle bir ses gelir, 'ne de olsa kız biraz geç kalır'. biraz daha volta attıktan sonra içinden şöyle bir ses daha gelir, 'acaba şu an ekiliyor muyum'. şöyle bir iki volta ve geçen yarım saatten sonra yine içinden 'lan olum kesin ekildim' dersin. o an başından kaynar suların döküldüğü andır. gurur kırıklığına mı yanarsın, rezil olduğuna mı, yoksa onu beklerken geçen zamana mı?. adama acayip koyar. ekildiğini kimselere söyleyemezsin. oradan ayrılırken sesli sesli sövmeye başlarsın. mutlaka hesabı sorulmalı, yanına bırakılmamalıdır.
