yıl 1997. yer adapazarı. bir teravih namazı ama, cami akşam namazından hemen sonra dolmaya başlamış, iğne atsan yere düşmeyecek gibi. bunca kalabalığın içinde camilerin olmazsa olmazı beş altı adet fırlama çocuk caminin üst katında yerlerini almışlardı bile. henüz namazın başlarında bir kikirdemeler, yarım yamalak küfürler derken; üst kattan sevimli bir velet yanımdaki kel kafalı göbekli amcanın üzerine düştü. daha ne olduğunu anlayamadan bende yanımdaki dedenin üstüne, o da yanındakinin derken tüm saf kendini yerde buldu. bizim namaz yere düştüğümüz için, arka saflardakilerin ise gülmekten bozuldu. o sarı kafalı çocuğun bakışları hala gözümün önünde. şimdi koskoca delikanlı olmuştur velet.
