kısıtlı yeteneklerine karşın insanüstü çalışarak başarılı bir kariyere sahip olmuş futbolcu idi. aktif futbolculuk kolaydı,zira çok çalışmak, kendine iyi bakmak,hocanın söylediklerini yerine getirmek başarı için yeterli oluyordu,neticede ondan beklenen bir messi olması değildi. sonra hocalığa başladı rıza, o güne kadar ki başarı formülünün yeni mecraında da geçerli olacağını düşünüyordu. çok çalışacak,daha çok çalışacaktı, sonuçta o değil miydi binlerce,onbinlerce kere deneyerek muz orta yapmayı bile başarabilen?
rıza'nın trajedisi işte tam da o noktada devreye giriyordu, artık anlatılan değil,anlatan adam olması gerektiğinin ayırdına varamadı, zihni kapasitesi buna el vermiyordu. olabilecek en basit şablonla,oyuncularından sadece fiziki mücadele göstermesini bekliyor,teknik taktik hiç bir derinlik katamıyordu. oyunu okuma,müdahale etme zaten hak getire. başarı gelmeyince de nedenlerini samimi olarak kavrayamıyor, neden sonuç ilişkisini kuramıyordu. o yüzdendir yenilgileri hep şanssızlığa,hakemlere,kendisi dışındaki faktörlere bağlaması. hep basit goller yüzünden kaybederdi rıza'nın takımları, tarih aksini yazmazdı. bazı hocalar düpedüz karaktersiz olduklarından oyuncularını kamuoyu önünde suçlar,aslanların önüne atarlar. rıza da öyle yapar, fark şu ki rıza tiynetsiz olduğundan değil fakat kafası basmadığından daha derinlemesine düşünemediği için,analiz yeteneği olmadığından böyle yapar, oyuncuları da o yüzden sevmezler kendisini. hele biraz akıllı olanların,yeteneği vasatın üzerinde bulunanların yıldızı hiç barışmaz rıza ile. ben kendisinin şimdiye dek hiç bir tecrübesinden ders alabildiğini görmedim, muhtemelen eski tas eski hamam devam edecektir rıza. fakat iş bulacaktır,tıpkı ziya doğan gibi, aynı yılmaz vural gibi.
