zaman eski zamanlar bizim bir edebiyat hocası anlatıyor:
benim bir annem vardı gül yüzlü tatlı dilli üniversite okuyorum o zamanlar istanbul'da annem oğlum benide götürde bende görüyüm derdi sürekli ama ben utandığımdan götüremezdim annemi utanırdım dalga geçerler diye(gözleri dolar). şimdi yanımda olsa keşke tüm istanbulu dolaştırsam ona. anne lan o anne. nasıl utanırsın anneden kolu bacağı olmasın anne lan o türbanmış mışınız ulan.
