çok canım yanıyor..kendime bile sesli sesli itiraf edemiyorum daha..hep onu görmek,o kadar yüz göz olunduktan sonra bir daha olamaz..hep onu özlemek ..aynı metre karelerde yer alırken bakamamak..gözlerini kaçırmak..yakalanma korkusu,gurur,biraz da aşk kırıntıları birleşince fena oluyorum..bugün onu gördüm iki yan masamda oturuyordu..bende arka masadaki arkadaslarımı gördüm onlara selam vermiştim.. dönmüş yandan bana bakıyor.. çok pis ve kirli bitti.. dönüşü yok ama yüreğe söz geçirememek.. o anlık bastırmaya çalışmak , eve gelince o nasıl bi yük olmuş üstümde bilemezsin sözlüğüm.. sanki 2 kamyon mal taşımışım.. mutluluk rolleri, gülüşmeler, muhabbet etmeler milletle.. hem üstüne gitmek istiyorum hem de kaçmak.. bu ikisinin arasında gidip gelmek yoruyor beni.. sevgim ölüyor.. aşkım azalıyor.. ama yarım kaldığımı hissediyorum her dakika.. bi yere koysunlar uyutsunlar yıllarca orda durayım.. çözüm bu mu ? sikleme diyorlar. boş koy diyorlar. ben insanım millet. duygusuz olamam fakat duygusuz görünürüm.. olmuyor, olmuyor.. unutmaya çalışmaktan bir şey gelmez elden.. biraz da zamana bırakmak..
