kimi zaman bilinçli bir tercihtir. evet bir sevgili insanın hayatını onarabilir, günleri daha kısa ve çekilir kılar, hayatı ikizleştirir. güzeldir, iyidir. buna ulaşmak herkes için de kolaydır aslında, yalnızlığın daniskası falan da değildir. eğer kafanızda aştığınız fakat yorulduğunuz bir aşkı temaşa ediyorsanız, dışarıdan birkaç seyirci size gelip "beraber izleyelim" dediğinde, "hayır, sana kıyamam" diyebiliyorsanız ala, siz olmuşsunuzdur. sırf eski acılarını unutmak, sırf biraz daha yumuşak yaşamak, sırf düzene girmek için size beslediklerini ortaya koyabilme cesareti gösterebilen insanları kandırmamak gerekir. mantık ilişkisini de kabul ettirmek gerekir, kimi zaman kuduran bu sevgilisizlik duygusuna.
