çeşitli ruh hallerine göre verilen örnekleri değişen anlardır.
mesela, uykudan yeni uyandığın andır. öyle boş gelir ki hayat insana. şimdi yatsam nee, kalksam nee, dersin içinden. aslında ne bir üzüntün vardır ne de sevincin. boş hissedersin işte. sadece "boş..".
ya da küçük ayak parmağını kapıya çarptığın andır. yerde çaresizlik içinde kıvranırken, hayatın aslında ne kadar saçma olduğunu, hiçbir şeyin değerli olmadığını düşünürsün. *
diğer taraftan bir durum daha vardır ki, büyük bir iştah içinde arkadaşıma mail attığım esnada yaşarım bunu. heyecan verici bir olay olmuştur. bir an önce anlatmak isterim. kulaklarımda da güzel bir metal şarkı. havaya girmiş bir şekilde, takır takır döktürürüm. sonra kafamı kaldırıp ekrana bir bakarım.. ve sayfanın yazı bölmesinin etkin olmadığını farkederim.. öyle boşluğa yazmaya uğraşıyormuşumdur yani.. işte o an: "hayat gerçekten ne kadar anlamsız lan, demlediğim çayı gidip döküyorum.." derim.
