kapının önünde bir başkasının ayakkabıları var şimdi...
odanda bir başkasının kokusu ve dağılmış eşyaları...
kim olduğu farketmez.başkası işte.
o küçücük odada,sadece ikimize kurduğumuz dünyada bir başkası başrolü oynuyor artık.
sen onunla.ben yalnız.
benim beynimde koskoca bir muamma.
öyle ki ; bana dönsen bile beni mutlu etmeyecek.
garip.
bu saatlerde hep uyurdum ben.uykumu bile çaldın.
ama olsun olsun.
ben bunları hep anı olsun diye yaşadım.
öyle...öyle değil mi ?
