dün benden önceki kızın tepeye kadar çıkıp atlamaktan vazgeçmesi üzerine galeyana gelip yaptığım, şuan bana müthiş bel ve bilimum * iskelet ağrısı bıraktığı hayatın önemsizliğini tattıran eylen. çıkana kadar umrunuzda olmazken, o kafesin içinde müzik ve insan seslerinden uzak heryerin karıncalaştığı bir adım kaldığı o an yok mu işte o nokta heyecan yaşamak issteniyorsa uzatılmalı, bense ne yaptım daha adam sırtımda ki kancayı sökmemiş atlayım mı dedim, 3-2-1 saymadan atladım, bit gt korkusu da oluyor ya hayatımın son 5 dk sıysa bu diye demeden geçmeyim. gayet de tehlikeli bir zımbırtı bu ipmiş, kayışmış hikaye elimle şıp diye emniyetimi çıkardım ki o hızla o yükle plastik klips mi tutacak seni... yaşanılan heyecanları solda sıfır bırakan, uçma hissini saniyelerce yaşayıp ayaklarınızdan asılı kalınca oh be ölmedim dediğiniz smiling face edici eylem. inince istemsiz sırıtmak bir başka.
