bugün, bir okul bahcesinde düzenlenmis olan kermesten arda kalanlardir.
hersey, ileri seviyedeki otistik cocuklar icin egitim veren bir devlet okulunun düzenledigi panayira katilmamla basladi. burda ögretmen olan kuzenim yardim icin rica etmisti bikac gün öncesinden. seve seve kabul ettim.
sabah 9'da hazirliklar basladi. okulun bahcesine masalar, standlar kuruldu. el isleri, yiyecekler vs. vs. bir kermeste bulanabilecek hersey vardi yani. genis bir protokol masasi hazirlandi. sasirdim. kim gelecek ki o kadar diye düsünürken; birer ikiser gelmeye basladi insanlar. bilmem ne müdürleri, yardim sevenler dernegi üyeleri ve daha bilmediklerim. bi güzel oturdular masaya. yediler yediler yediler. saat farkiyle biri daha tesrif etti. odunpazari belediye baskaninin esi! ilisti masanin bi kenarina. bi süre sonra yeme fasli bitti ve protokoldekiler ayaklandilar. yardim sevenler derneginden gelenler daha etkinlik baslamadan (müzik, folklor, perküsyon, dans vs.) standlari birer birer dolasip biseyler almislardi coktaan (mümkün oldugunca en pahali olanlarindan bikac tane). protokoldeki diger insanlara baktim; oynayan cocuklara alkis tutup, tikinip, defolup gittiler. eee ne anladim ben bu isten? ha el altindan yardim etmislerse ona bisey diyemem elbette.
ancak bizim gözlerimizin önünde gerceklesen bir olay vardi. belediye baskaninin esi zat-i sahaneleri ucarcasina kacmak üzereyken, dikkatini hemen protokol masasinin yaninda duran standimiza cekmeyi basardik. lüle tasi kolyeler, yüzükler, tesbihler, keceden yapilma rengarenk süs esyalari süslemekteydi standimizi. kadin yüzünü burusturuyordu. ve ben buna bir anlam veremiyordum. zira sergilenen seyler el emegiydi, cirkin de degillerdi üstelik. olsalardi bile, onlar bu okul ve cocuklar yararina satilan bir takim kivir zivirdi. neyse kücük bir kolye alma teveccühünde bulundu ve parayi tutusturdu elime. 2.5 tl olan para üstünü bekliyordu ve fakat bizde bozukluk yoktu. ordan kuzenim hemen devreye girerek keceden yapilma cüzdanlari gösterdi. amac daha fazla yardim toplayabilmekti. aceleyle onu da ver diye isaret etti kadin basiyla ve eliyle. toplam 12.5tl tutmustu. 15tl verdi. ben tam para üstünü vermeye hazirlaniyordum ki kadin arkasini dönüp uzaklasti. paranin üstünü almayi bile unuttu aceleden. bakin bilerek birakti demiyorum! zorla yardim topluyormusuz hissine kapildim bi an. ama utanmasi gereken oydu. onun yerine biz utandik, birbirimizin yüzüne bakakaldik..
diger yanda ise diger okullardan ögretmenleri esliginde gelmis ilkögretim ögrencileri vardi. yaslari 6-8 civarindaydi. bu tür etkinliklere özellikle getirildiklerini söylediler. o minik eller standa uzandi, ya "anneme" diye ya da kendisi icin biseyler almak adina. minik elleriyle bi sürü bozukluk biraktilar avucuma. ne yalan söyleyeyim almaya kiyamadim. bazilarinin parasi yetismeyince, görmezden geldik. janjanli paketlere sarip tutusturduk ellerine aldiklarini. ve onlarin verdigi 25-50 kuruslar diger 15tl den cok daha kiymetliydi benim gözümde!
sonra bir kadin yaklasti standa yaninda kücük bir kiz cocuguyla. kücük kiz yüzüklere bakmaktaydi. kadin tamam kizim bak diyordu ama garip bir huzursuzluk yerlesmisti yüzüne. anlamadim önce. sonra kücük bi tane secip, kizin parmagina göre daralttim yüzügü. kiz annesinin yüzüne bakti. ben 7.5tl demistim ancak beni duymadi. 1 lira uzatti, ne kadar diye sordu uzatirken de. tekrarladim fiyati ve tekrar ettigime pisman oldum o an. cünkü o an anlamistim o yüzüge verecek daha fazla parasi yoktu. önemli degil dedik ve aldik 1 lirayi yüzük kalsin diyerek. önce cekindi, almak istemedi, kizina döndü bakti. iki arada bir derede kalisti bu. ama biz israr ettik. sonra o kücük kiz, annesi ve yüzük arkalarini dönüp gittiler.
