hoş bir üniversite anısıdır. özellikle ailenin istediği ve itiraf etmek gerekirse benim de hoşuma giden bir anıdır. sonuçta o üniversiteyi bitirebilmek için göbeğiniz çatlamıştır ve sonunda güzel şeyler yaşamak istersiniz. o cüppeyi giyince insan kendini bir farklı hissediyor. kurtulduğuna mutlu oluyor. yani en azından ben böyle düşünüyorum.
yukarıda işin duygusal boyutunu anlattım. laaakinnnnnn (sinirli bir ergen tonunda) gelelim işin aslına. bugün bizim kepli fotoğraf çekimimiz vardı sevgili sözlük. kampüste yapılan bu tarz çekimler yağmurlu, rüzgarlı günlerde yapılmaz bildiğim. ancak biz şakır şakır yağmur altında, rüzgarla birlikte fotoğraf çekildik (fotoğraf diyorum ama adı öyle olduğu için). fotoğraf çekmekten bir haber bir fotoğrafçı, kalabalık bir kitle... günler öncesinden itiraz ettik ertelensin diye ama nafile (rektörlüğümüz çok demokratik bir yer olduğu için). kısacası hevesle hazırlandığımız çekim bizim için rezillik oldu. o fotoğrafları da münasip yerlere...
