ingiliz filolijisi öğrencisinin 'yandık! yine virgina woolf' demesine neden olan bayan yazar. kadın yazmıyor adeta kendi bunalımını yaşatıyor. hakikaten yazıyor ama. rönesans'tan bu yana ingiliz yaşamından kesitler sunuyor. savaşın insanlar üzerinde bıraktığı etkiden de bahsetmeden duramıyor. sınavına girecek olanların feminizm/postmodernizm/modernizm/iç diyalog/bilinç akışı ve son olarak da hikaye anlatıcısının kim olduğuna dair unsurlara dikkat etmek gerekir.
kendisi evinin yakınındaki nehirde intihar etmeden önce kocasına şu mektubu yazmış:
''canım,
yeniden delirmek üzere olduğuma eminim.
o korkunç dönemlerden birine daha göğüs gerebileceğimizi sanmıyorum.
ve bu sefer toparlanamayacağım da...
sesler duymaya başladım.dikkatimi bir şey üzerinde toparlayamıyorum.
ben de yapılabileceklerin en iyisi gibi görünen şeyi yapıyorum.
sen bana mümkün olan en büyük mutluluğu verdin.
birisi başkası için ne yapabilirse hepsini yaptın.
sanmam ki başka iki kişi bizden mutlu olmuş olsun,bu korkunç hastalık gelene kadar.
artık onunla mücadele edemiyorum.hayatını zehir ettiğimi biliyorum.ben olmasam çalışabilirdin.
ve biliyorum ki çalışacaksın,görüyorsun ya bunu bile doğru dürüst yazamıyorum,okuyamıyorum.
söylemek istediğim şey şu;hayatımın bütün mutluluğunu sana borçluyum.
bana karşı hep sabır gösterdin ve inanılmayacak kadar iyiydin.
bunusöylemek istiyorum,bunu herkes biliyor.
biri beni kurtarabilseydi eğer,o sen olurdun.
senin iyiliğinin kesinliği dışında her şey benden gitti artık.
hayatını daha fazla zehir edemem.
sanmıyorum ki başka iki kişi bizim olduğumuz kadar mutlu olabilsin.''
