tek eseri olan varlığın yapısı'nın ikinci bölümüne şu mükemmel şiir ile başlar:
ne güzeldir dalgalanan denizde, fırtınanın
allak bullak ettiği sularda, karadan birisinin
didinmesine bakmak sessiz sessiz. bir kıvanç
değil bu başkasının acısından duyulan, üzüntüden
uzaklığın verdiği duygu. ne güzeldir düz ovada
korkudan uzak, azgın savaşların kudurduğunu
görmek. ne var daha tatlı, güzel,
bilgelerin öğretisini güvenli yüceliklere
çıkaran bir tapınağa sığınmaktan. oradan
bakabilirsin sessiz, çabalarına, yanılgılarına
başkalarının. yaşamın dar yolunu aramalarına
yorgun, boş dolaşmalarına, soy beğenmişliğe,
çekişmeye, yükselmeye, yönetim tutkusuna
