eğer yaşamak babaanne için çileye dönüştüyse belki de bunu " kayıp " olarak saymamak gerekir. ölüm ve kabullenmek... bunlardan biri varken diğeri yoksa kayıp olarak adlandırılabilir.
ölüm döşeğinde bile çocuklarını ve eşini düşünüyorsa babaanne, " babanıza iyi bakın, mal paylaşırken birbirinizi üzmeyin, benim için sakın kimse üzülmesin " diyorsa... ölümü tüm torunları için bir araya gelmek oluyorsa, ölümü bile böylesine hayırlı bir olaya vesile oluyorsa, eski sözleri akla gelip hala kahkahalarla güldürüyorsa...
kalabalığı öyle çok severdin ki babaanne... ne acıdır ki en kalabalık olduğumuz günde, kalabalığın sebebi olmana rağmen bir tek sen yoktun...
