sorulara cevap bulamadığınız andır, hani yoğun bakımda kalırken ilk gözünüzü açtığınızda "canım yanıyor" diye bağırmak istersiniz de kendinizin bile zor duyduğu bir ses çıkar ya dudaklarınızın arasından, içinizde biriken çığlıkları umutsuzca bastırırsınız ya içeri duyulmasın nasılsa bir çaresi yok diye, onlarca kişinin arasında yürürken tek başına, çaresiz hissedersiniz ya, hani o beden ruha dar gelir de ağrısı göğsünüze vurur ya...
bunlarla tek başınıza savaştığınızı anladığınızda söz bitmiştir de çoktan işlenmiştir her gece başınızı okşayan yastığınızın bir köşesine.
