insan hayatının en büyük yanılgısıdır huzurlu olmak. ne için yaşadığının farkında olmadan hayatta ilerleken ıskalanan şeydir. ne dün nede yarın kazanılan şeydir, huzurlu olmak bazısına göre mutluluk kimine göre şerdir.
mutluluk ile uğraşmanın temmelinde aksaklık yatar, zira insan mutlu olmak için yaşamaz, ancak topal çoban misalı bayırda aksar. çünkü huzurlu olmak mutluluk değildir kimi onu bulur kimine rastlar.
aşk için huzur beklerler, yaşam için huzur, geceleri dua ederler tanrıdan dilerler bir damla huzur. eğ insanoğlu der tanrı huzur bende değildir, bak işte koşuşturan yiğitler orda , huzur tende değildir.
mutluğu an içinde yakalarlar, huzur sonsuzdadır, huzur ancak insan olanda varolur ama bazen mutluluk soysuzdadır.
dünyanın kuralını bilmeden yol alanlara yazık, görmüyolar hala aşkı, anlamadığın karanlıktadır huzur, onun için yeter bazen çoktur bir lokma azık.
huzurlu olmak kaf dağının ardındadır, güneşe çizilen bir yol ister, huzurlu olmak pek çok şeyi ardında bırakmaktır, o bazen dert acı ister.
huzur bir tek doğarken vardır aklın erdiği noktada gider, salih olmak için koşuturulan yollarda gezer, beklerki kendini bir aşık bulsun, insan eti istemez insana aşkda, o bir gönül ister, sonuna kadar içebileceği, huzurlu olmak bir düş değildir , insanın görebileceği.
