Yanyana durup dokunamıyorken, gözlerine bakamıyorken, için cayır cayır yanarken tanımıyormuş gibi davranırken, rüyadan uyandığında varlığını arıyorken, sabah kahvaltıda hala onun için tabak-bardak çıkartıyorken, şarkılarda akla ilk o geliyorken, telefonu gün içinde binlerce kez eline alıp onu arayamıyorken, hissedilen her yokluğun ardı göz yaşıyla bitiyorsa; akılda o yokken nasıl yaşayacağım sorusu cirit atıyorsa, açlık grevi yapar gibi hayata tutunuyorsan... işte bu özlemektir.
