Masum bir faaliyetin kısa bir trajik komediye dönüşmesidir. Oysa ki baba belki de saf duygularıyla o filmi almıştır o filmi. Annenin adı Aysel olsun misal;
A: Tak bakalım Necdet, televizyonda bir şey yok, şu filmi izleyelim artık.
N: Tamam karıcım, Şakir'i de çağıralım. Şakiiiir, hadi gel, film izliyoruz.
Ş: Ne filmi baba?
N: Aşk filmi oğlum, annen öyle istedi.
Ş: Adı ne filmin?
N: Aşkın Aforizmaları.
Film ilk yarım saat boyunca normal şekilde ilerlemiştir. Aile filmden çok memnundur.
A: Necdet, ne güzel film seçmişsin. Aferin benim kocama. Ne kadar romantiksin.
N: O kadar film arasından özellikle seçerek aldım hayatım. ( aslında filmi satıcı direk Necdet'e önermiştir. Filmi almak sadece birkaç dakika sürmüştür.)
Ş: Baba ben sıkıldım, ne biçim film bu.
N: Ne anlarsın lan sen aşktan, izle öğren işte fena mı olur.
Yarım saat sonra bir anda yatak odası sahnesiyle karşılaşılır. Masumiyet perdesini çekmiştir. Erotizm hüküm sürmektedir. Aysel Necdet'e bir tuhaf bakmaya başlamıştır. Şakir korkmuştur bu bakıştan ama içten içe sevinmiştir. Film sıkıcı kimliğinden sıyrılmıştır.
A: Necdet, sen niye bana böyle şeyler söylemiyorsun? Direk yatağa giriyoruz, ilişkimizi gözden geçirelim bence!
N: Ne yapsak yaranamıyoruz sana da! Bu yaşımdan sana bir de aforizma mı yapacam? O sözler ancak filmlerde olur. Kaç yıldır evliyiz, bütün sözleri tükettim ben zaten. (iç ses filmi alan aklıma sıçayım demektedir.)
A: Romantizm ölmüş, ilgi göstereceksin bana. Yoksa bu evlilik biter.
Ş: Anneeeeeee!!!
N: Ne oldu oğlum?
Ş: Yok bir şey anne. Ben halimden memnunum. Gidip diğer odada tartışın diyecektim.
N: hayvan oğlu hayvan seni!
Ş: hayvan oğlu olunca direk...
N: Sus!
