ilk izlediğim zaman gerçekten içimin burkulmasına neden olan, ve her seferinde tekrar izleyip aynı keyfi aldığımda içimi bir huzurla kaplayan izlenesi, izlenesi ve izlenesidir.
john nash in bebeği yıkama sahnesindeki çaresizliği ve eşinin o'na karşı hassasiyeti. nash'in de nobel ödül töreninde elini kalbine koyup da eşinin gözlerine bakarak: "ne yalan ne gerçek bilmem ama işte bu gerçek" diyerek eşini ima etme sahnesi şaheserdir.
