hiç kimsenin başka bir kimseye acıma hakkı yoktur. buna cüret etmek anlamsız. fiziki engeli olmayan kendini ne sanıyor ki, bir engelliye acıma hakkını kendine buluyor bunu anlamak güç. onlara kendilerini engelli gibi hissettiren fiziki engeli bulunmayanlar. karşıdan tekerlekli sandalyesinde, yakını tarafından itilerek gelen, ya da otistik kızını yürüyüşe çıkaran annenin yerine koyun kendinizi ve mütemadiyen "ay yazıııık" şeklinde bakışlara maruz kaldığınızı hayal edin. bu çok zor değil, her an onun yerinde olabilirsiniz. engelli birini görmezden gelmek, göz göze gelmemeye çalışmak ya da acır gibi bakmak yerine sıcak bir "merhaba" demeyi deneyin. onlara "engelli" değil de "engeli olan bir "insan" gibi bakmayı deneyin. belki hayat o zaman onlar için daha yaşanır hale gelir...
