türk toplumu çok hızlı bir değişim içerisinde, bugün açık olan dükkan bir bakmışsın 2 ay sonra market bir iki ay sonra süpermarket olmuş. bu hızlı değişim içerisinde doğu kültüründen özüne kattığı br takım değerleri de batıya uyum çabası içerisinde mazide bırakmakta. yalnız henüz hangi değerlerin bırakıldığı veya bırakılmaya çalışıldığı genel çerçevede netlik kazanmış değil. bu nedenlerle türk toplumunun bu geçiş evresi topluma ait hakim kültürel öğeleri de kesin kılmamakta.
araştırmalar gösteriyor ki türk toplumu henüz samimiyetini ve insana verdiği değeri ve saygıyı kaybetmemiş yani dişil unsurlar taşıyan bir yapıda. ayrıca kolektivist yapıya sahip olan toplumumuzda grup olma ve gruba göre var olma anlayışı yer almakta. kişilerin ben merkezli, bireyci davranıştan uzak mensup olduğu aileye, okula vb grupalara göre hareket etme kendi çıkarınını mensup olduğu grubun çıkarının altında tutma eğilimi toplumumuza ait bir tutum.
ayrıca güç mesafesi kavramı bakımından incelendiğinde toplumumuz güç mesafesinin düşük olduğu toplumlar arasında. yani hiyerarşinin önem kazandığı, statüye göre saygı yüklenmesinin normal kabul edildiği bir yapıda. bunun göstergesi şu ki gerek aile büyükleri olsun gerekse iş yerinde hiyerarşik olarak kendimizden büyük ve yüksek statüye sahip kişilere yüklediğimiz saygı güç mesafesimizin düşük olmasıyla açıklanıyor.
ayrıca hakim olan değerler arasında en öne çııkanı belirsizlikten kaçınma anlayışı. gelecekte olacak olanlara karşı bir risk yüklenimi söz konusu değil. tezatla kaderci analyış, yazılıysa olur, allah herkesin rızkını verir gibi duygusal ve dinsel yaklaşımlar ön planda.
öyle ki bizim kendimizi güvende hissetmemiz herşeyin yazılı, kitabına uygun, adım adım ilerlemesi ve atılan adımların önceden tahmin edilebilir sonuçlar doğurmasıyla şekilleniyor. güvensizlik ortamı tamamen gelecek kaygısı, geleceğin neler getireceğini bilmeyişimizle ya da geleceğe adım atmaya cesaretimizin olmayışla ortaya çıkmasının yanında ayrıca yüzyılar süren tarihimize bakılınca daha net görülebilir.. sürekli savaş halide olmuş olan toplumumuz o günlerden kalma alışkanlıklarla her an tehdit altında olma içgüdüsüne sahip. misal türkün türkten başka dostu yoktur anlayışı da bu güvensizlik ortamının, içe kapanma içgüdüsünün bir sonucu değil mi...
