şurada taaruzlara maruz kalan insan evladı. işin tuhaf tarafı faşistlerle devrimci geçinenlerin aynı anda hucum etmeleri ve bunu yetersiz görüp birbirlerine güçbirliği teklif etmeleri. bu tabi ki şu ülkedeki kafa yapısını "yok birbirimizden farkımız" farklı söyleyeni yaşatmayan zihniyetini, at iziyle it izinin nasılda birbirine girdiğinin en güzel örneği. ve devrimcilerin aslında kimlerin gözünde ne kıymette ve nasılda bir yardım adımlık seslenme mesafesinde olduklarını gözler önüne sermekte. bana da :
" vurun ulan,
vurun,
ben kolay ölmem.
ocakta küllenmis közüm,
karnimda sözüm var
haldan bilene." demek kalıyor.
