mutluluk duymak gerekirken gairp bir şekilde iç acıtan durumdur.
--spoiler--
daha bugün gönderdik çeyizini falan. akşam gelecek buraya ama haftaya pazardan sonra gelmeyecek. belki ağlayacak gizli gizli. belki ilk zamanlar anlamayacağız yokluğun ama sonra ne olacak?
alışacak mıyız?
çok zor ya gerçekten, mutlu olacağına inanıp bizden uzakta olacağını bilmek üzüyor en çok da. çok değil evimize yarım saatlik mesafede ama insan zor kabulleniyor.
annem ne yapacak acaba? babamı düşünemiyorum bile.
alışacağız sanıyorum.
o da misafir artık. age of empires oynarken gördü dün beni, bana da öğretsene diyor. evlilikte canı sıkılacak galiba vakit geçsin diye mi istiyor yoksa benimle diyalog mu kurmaya çabalıyor anlamadım.
evlen be kardeşim! mutlu ol. senin mutluluğunu gördükçe biz de unututruz hasreti. hem yarım saatlik mesafede hasretlik mi olurmuş. inşallah mutlu olur çoluk çocuk neymiş sende görürüz.
odana da ben yerleşeceğim ya en çok o koyar sana biliyorum *
bakkaldan aldığım ve senden sakladığım cipsleri bu akşam açığa koyacağım ilk defa. senden saklamadan uzaktan izletip gözünün içine bakmadan yemenin tadı sanıyorum bir daha hiç olmayacak.
arkandan su dökmeyeceğim kuruyuncaya kadar gelesin diye.
