bir sabah saatiniz çalar kalkar hazırlanırsınız.gider kahvaltıyı hazırlar, yanlızlığı hissetmemek için müzik açar kahvaltınızı yaparsınız. sonra işe gider insanlarla en fazla bir günaydın muhabbeti yapar, işinizle meşgul olursunuz. saat beş olunca işten çıkar anne ve babanızın haftalık rütun mezar ziyaretini edersiniz. tekrar eve gider yemek hazırlar yersiniz ve daha sonra evdeki suküt ve hafif karanlık sizi tevekküle daldırır.o an hayatın ne denli boş bir şey olduğunu anlar ağlarsınız...
akşam ezanı sesi kulağınızı doldurur sonra...sizde serar seccadeyi secdeye kapanır ve sadece ağlarsınız...
hayatın ne anlama geldiğini düşündüğümüz fakat içinden çıkamadığımız anlardır. bu anlarda yıldızlara bakmak efkarlandırır tevekküle daldırır. zira yıldızlara bakarsanız ucunu göremediğiniz bir boşluk görürsünüz. ve sonra kendinize bakar acizliğinizi fark edersiniz.
