ortaya yeni bir düşünce atma ihtiyacının beraberinde getirdiği zorunluluktur.
genelde her noktası farklı bir şahısa benzetilir.
komşunun oğlu oradaysa kötü sonuçlar verebilir.
a: ne tatlı bişiy bu. yerim ben seni.
b: allah analı babalı büyütsün.
baba: aminn aminn.
c: hık demiş babasının burnundan düşmüş.
dikkatli bir şahıs: memet abi ağzı burnu tıpkı sen. hani bilmesem...
yüzü kızarmış heyecanlı anne: akhkdbcköd
b: gerçekten yaaa. allah ın hikmeti.
az önceki dikkatli şahıs: sanki başkalarının hikmeti gibi. hehahohu
a, b, c, d, dş: yapma hayri. elini kana bulama. allah larından bulsunlar.
olası başka bir diyalog;
X: la annesine benziyi desem değil. cikk babasınada benzemiyi. la bu bi halta benzemiyi. olmamış. iyisimi siz bunu atıp yenisini yapın.
