o albümünün doğumgünü hediyesi olarak gelmesiyle başladı her şey. o zamanlar yarım yamalak anlardım sözlerini. ama müziği, sesi kendini dinletmeye yeterdi. teo deişti, biz büyüdük. biz resmen teoyla büyüdük. hayatımın her anında, yaşadığım her duyguda, bazen sadece bi cümlesiyle, bazen de upuzun bi şarkısıyla yanımda olduğunu hissettirdi. beni anlamayanlar arasında, beni anlamakla kalmayıp anlatabileceğini kanıtladı. tarzı değişti, müziği değişti, kendi değişti ama sözleri hiç değişmedi. hep kendiydi. içinden geldiği gibi yaşıyordu işte. herkesin gizli kapaklı yaşayıp çevresindekilere masum rolü yaptığı dünyada, o içinden geleni yaptı, bundan hiç korkmadı. bunu öğretti bana da. sevenin az olabilirdi, ama kendin olurdun böylece. sen olurdun. ve teoman gerek şarkılarıyla gerek yaşam tarzıyla beni ben yaptı. bu yüzden "olmazsa olmaz"larımdan, vazgeçilmezlerimden.
