ülkesini sevmek, ülkesi için ölümüne çalışmak, gerektiğinde canını vermektir. sabetaycı, mason, yahudi, nurcu cemiyetler tarihin her döneminde olmuştur. atatürk de cumhuriyetin kuruluş yıllarında bunlarla fazlaca uğraşmak zorunda kalmıştır. günümüzde de maalesef faaliyetleri devam etmektedir. bunların kimler olduğu araştırıldığında rahatça bulunabilir. şimdi burada yapılacak iş bunlara küfür edip olay yaratmak mıdır? yoksa ülkenin faydasına bir iş yapmak mıdır?
evet diyelim ki sayılan isimlerin hepsi sabetaycıdır (ki olabilir de). bu liste belki uzatılabilir de. peki bunlara ana avrat küfretmek bize ne sağlar? diğer yazarlara küfrederek saldırmak bize ne sağlar?
arkadaşlar, vatan sevgisi denince askerlerin çok güzel bir sözünü hatırlarım:
"vatanını en çok seven, görevini en iyi yapandır."
bugüne kadar ülkemiz için ne yaptık, ne ürettik, ne araştırdık, ne geliştirdik? bir insanın üniversiteden mezun oluncaya kadar devlete maliyeti nedir? bunun karşılığını verebiliyor muyuz?
iki insana bir şey mi öğrettik? bir yenilik mi yaptık yaptığımız işte?
buğday tarlasında ot biçen bir amcanın söyledikleri hiç aklımdan gitmez;
"oğlum, ben bunu insanlar yesin diye yapıyorum, zaten ihtiyacım yok ki"
ülkesini seven adam karşılık beklemez, boş laf konuşmaz, gerektiğinde adı bile kaybolur, çanakkale'de tek kurşun atamadan şehit olur...
