kesinlikle yadırgamıyorum. ama oldukça zor bir hayatlarının olduğunu düşünmeden de edemiyorum. bir insanın kötü bir olayla karşılaştığı zaman sığınacağı manevi bir varlığın olmaması çok feci olsa gerek.
atıyorum bir iftiraya uğradığında kendini anlatamadığında, uğradığı bu haksızlığın iftirayı atanın yanına kar kalacağını düşünmek, birgün ona tek şahitlik edenin o ilahi güç olup hesap soracağını ve o kişinin cezasız kalmayacağını bilmemek.. çaresiz kaldığında ellerini açıp dua edebileceği bir tanrısının olmaması.
en kötüsü de hepimizdeki ölüm korkusunun öldükten sonra yeni bir dirilişe inanmamızla biraz olsun hafiflemesi. ya ateistin! ölünce sadece toprak olacağını, tamamen yok olacağını düşünüyor. çok zor çok.
