hiç görüşmeden nasıl arkadaşlık kurulur, bunu tesitini yaşadık biz. o kadar zor günler yaşadım ki; bi girimi okuyup elini omzumda hissettirdi bu insan bana. öyle güzel, ince, naif bi yaratık çıktın ki bağladın lan beni kendine...
hiç durmadan kaç gece derdimi döktüm, hatırlamıyorum bile. anlatmak, anlatmak ne deli anlatmaktı benim ki. anneme de aynı olayları anlattığımda ''kızım yeter beiy, iyi olmuş. hayırlısı buymuş'' dedi. ama bu yaratık bıkmadan dinledi beni. yaratık diyorum çünkü insanüstü bi anlayış var, bu tanım giren* yazarlık altında...
bana bi kere ''sus'' demedi; ''anlat, açıl'' dedi. msn'de saatlerce lakırdılaştık hiç sıkılmadık. işleri olur yoğun olur msn'e giremezse sözlükten, sözlüğe giremezse facebooktan, bi bok oldu ona da mı giremedi -ki imkansız- telefondan aradı... beni unutmadı. unutmak neymiş bilmedi lan.
hep bana çok kuvvetliymişim rolü verdi. bununla da başa çıkarsın, sen neyi halletmedin ki, ee zeki insansın vesselam diye telkinlerde bulundu...
bu uludağ sözlük ne biçim bi zımbırtıdır ki; inanılmaz değerli insanlar soktu hayatıma. kimisini aldı çıkardı hayatımdan, kimisiyle sıkı sıkıya dost eyledi.
dostluk yanyana olmadan da yürütülebilirmiş pekala. candan da sevilirmiş uzaktan da olsa. anasının teyzesinin bugünkü derdini dahi anlatıyorsa bu insan bana, sevgilisinin kaldığı dersleri dahi biliyorsam ben bu hatunun dostuyum. benim ağladığım zamanlarda kendine gel, saftrixlik yapma, lan adam ol diyorsa o benim dostumdur.
biz hep ''burcu ne ghüzel çhıkmışsın!'' demeyiz zira birbirimize. kızar, bağırır, konuşmaz ertesi gün lan biliyo musun şöyle bi olay geçti derken özet geç olm işim var cevabını alırım hiçbi şey olmamış gibi bu insan nazmetinden.
hastalanır ilk bana haber verir. napacam lan der.
namussuz kere namussuz bi patronu vardır. itinoğlu para adamı! arar onu şikayet eder bana. gıybet etmeyelim lan, der paradokslarda boğulur kahkahalarla kapatırız telefonu.
sonra ona benim melekelikli patronumu anlatır, kıskandırırım onu. ** en fazla küfür eder, normal hayata devam ederiz...
ve bu insanla biara saçmalarken doğum yerinin benim memleketim olduğunu duyarım. ''kan çeker bacım, kan!'' diye gülüşürüz.
sen hep ol tamam mı lan? facebooktan en aptal iletilerimin altına ''özet geç lan'' yaz. ayarlar ver paylaşımlarımın altına. hep ara beni, hiç eksik olma. dostluğun mekandan ve şekilden münferit olduğu ispatla hep bana.
hiç gitme lan hayatımdan, çenem düşsede kapa çeneni dinle işte.
ve dostum allah uzun ömürler versin, gelebil şu istanbul'a...
