"Türkiye, iran olur mu?" sorusuna kendini sağdan soldan üç beş şey okuyup çok bilgili ve kültürlü addeden bir kitle şöyle cevaplıyor. "Sss, tssss, sss, ya abi tam geyik, sen yapma bari" falan diyip böyle şımarık, aptal, tokat manyağı yapılması gereken bir tavır bu. Sağda solda görüyorum. Biri vardı facebook'tan, o da mesela mal mal "bu evet'çiler ve hayır'cılar, fikirlerini savunuyorlar ya, hepsine bakıp gülüyorum" diyip kendince müthiş bir karizma yapıyor ve kendini aşmış, böyle basit cahillikler karşısında öte noktada görüyordu. Diyeceğim o ki, en geyik görünen şey en gerçekçi şeye dönüşüyor. Aptal aptal yaklaşımlar sergileyip "bişi olmaz yeaa" diyerek sağımızdaki solumuzdaki kızlara artistlik yapacağımıza acilen toplum olarak bu tip meselelere kafayı biraz daha fazla takıp sonucu çok uzaklarda ulaşılması zor ama gerçek bir ışık olan noktaya ulaşmaya çalışmalı, çevremizdeki sahte ışık veren ampulleri patlatmanın bir yolunu düşünmeliyiz. iç dinamikleri, üstünde konuşulması gereken ayrıntıları ve tüm altbaşlıklarını ayrı ayrı masaya yatırabiliriz, çok yüzeysel gelebilir ama kardeşim daha başka nasıl iran'a dönüşecektik zaten? Bir anda mı? Hayır, böyle böyle dönüşüyoruz işte.
