merhaba arkadaşlarım; geçen 23 nisanda sizlerinde bildiği üzere kemalistler gibi yan gelip yatmayıp ülkem için çalışmıştım. işte o günün akşamı yorgun bir şekilde işimden çıkıp evime gitmek için yola koyuldum.
bizim mahalleye geldiğimde hava iyice kararmış ve 23 nisan dolayısı ile zıplayıp hoplayıp yorulan çocuklar erkenden uyuduğu için ortalıkta hiç ses yoktu. köşeyi dönüp daha ıssız bir sokağa girdiğimde sokağın diğer başında siyah bir arabanın arkasında bir takım haraketler algıladım, bir köpek mi yoksa suçlumu kestirememiştim ama içten içe iyice tırsmıştım.
yürümem yavaşlamış, korku tüm bedenimi sarmıştı ama yinede geri dönüp dolaşarak eve gitmek hiç işime gelmiyordu ve biraz kendimi toparlayarak sokağın sonuna doğru var gücümle yürümeye başladım. o arada bir evin açık olan penceresinden ulu önder recep tayyip erdoğan'ın ulusa sesleniş konuşması gelmeye başladı, o an tüm endişelerim kaybolmuş bir şekilde hayaller kurarak sokağın sonuna doğru yürümemi sürdürüyordum, o kadar mutluydum ki o bir takım hareketlerin olduğu yeri dahi unutmuştum.
tam ulu önderim recep tayyip erdoğan'ın nur yüzü hayalimde canlanmışken, bööööööööö diye bir bağırışla bir cisim önüme atıldı ve ayaklarımın yerden 2 metre kesildiğini hissettim o korkuyla yüzüne yüzüne vurmaya başladım, inanılır gibi değildi yüz yere düşmüştü bende tekmelemeye başladım ve çılgınca tekmeliyordum.
tekmeleme esnasında birisi koluma girdi ve dur!!! tmmm yeter!!! diye beni çekip kendime gelmemi söyledi, gerçekten kendimden geçmiştim zangır zangır titriyordum. bu kişinin yüzüne baktığımda arkadaşım arif olduğunu farkettim, kaşı açılmış ve burnu kanıyordu. Yere baktığımda ise meğerse o derece korkmamın sebebinin atatürk maskesi olduğunu öğrendim.
meğer arkadaşım arif kardeşinden aldığı mustafa kemal atatürk maskesi ile bana bir şaka yapmak istemiş, inanırmısınız hayatımda bu kadar korkmamıştım...
