bebekliğinizi, çocukluğunuzu hatta ergenliğinizi geçirmişseniz o mahalle de, ilk ve son kez taşınmışsanız ahh ne koyar tekrar o mahalleye gidip, eskiden yaşadığınız evi görmek. her köşe başında bi tanıdıkla göz göze gelip ayaküstü sohbetler etmek.
ilk ve orta öğretiminizi tamamladığınız mahalle ilk okulunun önünden geçip "ne günlerdi bee" diyip, aradan kaç yıl geçtiğini hesap ettikten sonra yılların ne kadar hızlı geçtiğine şaşırıp kalmak. sonra istem dışı okulunuzun bahçesine doğru ilerlemiş olduğunuzu farkedip kapısına geldiğiniz de bi süre duraklayıp bu bahçe önünde oynadığınız oyunları, yaptığınız afacanlıkları hatırlamak. öğretmenlerinizi, arkadaşlarınızı anmak.
kapıdan içeri girip her koridorda yavaş yavaş yürüyüp sizden, sizin dönemizden kalma bir kaç anı yakalamaya çalışmak. ilk aşkınızla bakıştığınız o koridorda ağır adımlarla yürüyüp hem güümseyerek hemde gözleriniz dolu bir şekilde duygu karmaşası yaşamanız tarifi ne güçtür aslında...
bir zamanlar sizin için büyük önem taşıyan iyilikler yapmış öğretmenlerinizi ziyaret etmeniz, geçmişten bahsetmeniz... bir zamanlar sizinde yanınızdan gelip geçen çocuklar kadar küçük olduğunuzu düşünmeniz...
kısa bir geçmişe yolculuk sonrası mahallede ki ilk okulunuzdan çıkıp yıllarınızı geçirdiğiniz deniz kıyısında olan semtinizin caddelerin de turlamak yanınızda geçmişten elinizde kalmayı başaran tek arkadaşınızla deniz kokusunu içinize çeke çeke yalnızca susup havayı koklamak, güneşin ruhunuzun derinliklerine inip sizi ısıtmaktan çok içinizde ki ukdeleri açığa çıkarmasına izin vermek.
taşınalı, bu yerleri terkedeli uzun zaman olmuş olsa da aslında sizin için hala "yeni" olan evinize, mahallenize alışamamış olduğunuzu hatırlamak bunun yanı sıra buraları aslında ne kadar da çok özlemiş olduğunuzu bi kere daha anlamanız ne kadar da iç burkar bilir misiniz?
