acaip bir boşluğa düşülür. neredeyse tüm arkadaşlarınız memleketine dönmüştür. kendinizi yapayalnız hissedersiniz. bir yerde çalışmaya başlarsınız ama ait değilsinizdir oraya. sanki oradaki işinizi bitirip, çıkıp okula gideceksinizdir. tuhaf ama böyle hissedersiniz. kalbiniz okulda kalmıştır.
arkadaşlarınızla bir daha ne zaman bir araya geleceğinizi kurarsınız ama bu pek mümkün olmaz. üzücüdür.
canınız durup dururken ders çalışmak ister. hatta öğrenciyken okuması eziyet olan kitapları, roman okur gibi okumaya başlarsınız ve "final zamanlarında neredeydi yahu bu istek, bu azim?" diye hayıflanırsınız!
