Bazen bu cümleleri hatırlamak insana içinde derin bir boşluk olduğunu hissettirir.
...
- Sana nasıl söyleyeceğimi bilemedim. Aslında bir başkasını seviyor muyum bundan da pek emin değilim. Yüz yüze konuşmak daha mantıklı olur diye düşündüğüm için bu kadar bekledim. ( Beyinsizsin de ondan. )
- Yani?
- Yanisi ben kararsızım hem senden hem ondan biraz uzak kalıp düşünmeye ihtiyacım var.
- Anladım. Sanırım bu isteğini reddettiğim için bana kızmazsın. ( Masadan kalkarım ve dönüp tokalaşırım. )Kendine iyi bak.
- ( Hafifçe omzuma dokunur ve ) Sen de. Sen de kendine çok iyi bak.
Aynı dilekten benim için de bulunmasından ziyade bunun ondan duyduğum en son cümle olması bunu önemli kılıyor.
Entiriyi daha anlaşılır kılmak için (bkz: Uzak mesafe ilişkileri)
