93 numara ile her sabah olduğu gibi okula gidilmektedir. ilk binenlerden* olunduğu için en arkadan bir paşa koltuğu bulunur ve rahatça okula gidileceği düşünülür. derken otobüs küçük sanayi civarı teklemeye başlar. herkesin aklına bir arıza olduğu gelmiştir. ancak işin aslı otobüsün benzini bittiğidir. evet, içinde neredeyse hareket etmenin bile mümkün olmayacağı kadar kalabalık otobüsün mazotu bitmiştir.
neyse efendim, şöfer amca hiç istifini bozmaz. sanki otobüsle değil de arabasıyla yolda kalmış gibi, alır 2,5'luk kola şişesini en yakın istasyondan sallana sallana mazotu alır, gelir. mazotu doldurulur ve herkes rahatlamıştır. ancak eziyet henüz bitmemiştir. çünkü bu sefer de otobüs çalışmaz bir türlü. şöfer amca otobüsü bu şekilde çalıştıramayacağını anlayınca otobüste gözüne kestirdiği erkekleri aşağı çağırır ve şöyle der:
"bi zahmet bi itiverelim şunu be"
o güne dek otomobillerin itilerek* çalıştırıldığını gören denizci cakabey, o gün hayatında ilk defa otobüs iten safın içinde yerini alır ve *hayvan gibi otobüsü iterek çalıştırırlar.
denizci cakabey derse girdiğinde hocasının "ben geç kalmıyorum da siz neden geç kalıyorsunuz" sözüne aldırmaz bugün de yeni birşey öğrendik der ve hayatına devam eder.
