yanlışlıkla üniversite okuyup mezun oldum ya sözlük; kimseye rastlamadım adam gibi eğitim hayatım boyunca. tek bir insan, tek bir öğretmen çıktı karşıma *; bir tek o adam beni benden aldı.
bugün yolda yürürken gördüm, koşup eline sarıldım, sordu hemen:
"iş, güç nasıl gidiyor?" diye.
"kovdular hocam, işsizim." deyip gülümsedim...
bir dakika laf etti sadece, bir dakikada söylediği şeyler: "isyan kanında var evlat! Ama alınma, düşünme; kanı bozuklar düşünsün. Vatanları, türküleri elden giderken isyan etmeyi bilmeyenler düşünsün. Sen özünü - toprağını unutma, bu sana yeter. Acıkırsan gel, beraber simit yeriz..."
hayatımda duyduğum en güzel nasihat, en içten davetti: acıkırsan gel, beraber simit yeriz!
